Fotogalerij;

Na mijn opleiding op de "Oranje Nassau" school voor de kustvaart in Harlingen, begon op de dag van de diploma uitreiking mijn loopbaan welke ik op zee heb doorgebracht.  Mijn eerste schip was de "Eddystone" waar ik twee keer op heb gemonsterd. Ik heb hier +/- 5 jaar op gevaren in de rangen van lichtmatroos, matroos onder de gage en volmatroos.

 Hier volmatroos op de "Eddystone". 

Een fantastisch zeeschip waar ik het varen op heb geleerd onder leiding van stuurman Harm Houwen R.I.P. uit Groningen. Een geweldig man die ik toch even wil noemen. Bij deze ook een hommage aan kapitein L.Dekker, mijn eerste- , misschien wel de beste- , maar in ieder geval de prettigste kapitein waarmee ik heb mogen varen. De "Eddystone" was een z.g.n. raised-quater-dekker. Een type schip geschikt voor alle soorten lading. De avonturen die ik heb weergegeven in het door mij geschreven boek "Avonturen van een stuurman" hebben zich gedeeltelijk voorgedaan op dit schip. 

Ik heb in de tussentijd van mijn eerste en tweede monsteren op de "Eddystone" een klein jaar als volmatroos gevaren op de "Mount Everest".

De "Mount Everest" was een z.g.n. gladdekker, schepen die uitermate geschikt waren voor houtlading, altijd met een zware deklast. Als matroos hadden wij echter een vier persoons hut, in tegenstelling tot op de  "Eddystone", waar we met twee man in een hut ondergebracht waren. Weinig privecy dus wat mij deed besluiten terug te gaan naar mijn vertrouwde eerste schip waar ik op ben gebleven tot aan mijn schooltijd om mijn stuurmansdiploma te halen.

De "Trianca" was mijn eerste schip als stuurman. Tevens had  ik mijn radar-observator diploma behaald naast een algemeen certivicaat radio-telephonie en een aanvullend diploma voor kapitein kleine handelsvaart. De "Trianca" voer op lijndienst Londen,dit betekende twee reizen varen en een reis thuis. Ideaal voor een zeeman met een gezinsleven.

Na twee reizen viel ze echter uit de lijndienst tot mijn grote ongenoegen. Naast andere lading werd het dus ook hout slepen. Ook omdat ik het niet het allerbeste zeeschip vond, wat mag blijken uit de volgende afbeelding, ben ik na amper een jaar afgemonsterd. Hoewel een avontuurlijke tijd, niet mijn gelukkigste periode uit mijn vaartijd.

Mijn laatste schip als stuurman was de "Emmy S", een prima, mooi en een goed zeeschip. Het schip was uitgerust met de modernste navigatie-middelen voor die tijd.

Ik heb hier nog geruime tijd op gevaren voor ik het besluit nam om een baan te zoeken aan de wal, mede ingegeven door het verlangen naar een normaal gezinsleven. Op dit schip speelde het verstekeling-verhaal uit mijn boek.

Zoals hier te zien was ook de "Emmy S" een houtsleper ondanks dat ook dit een raised-quaterdekker was.

Ondanks een goed aanbod van mijn maatschappij ben ik verder aan wal gebleven en heb na twaalf ambachten en dertien ongelukken een cariere mogen opbouwen in de horeca.