Legende:
Dit is de sage zoals hij bekend is bij diverse zeelieden, over:
De eerste paas-ochtend anno 1678 wilde kapitein Willem van den Decke
, ondanks zeer slechte weersomstandigheden en zeer tegen de zin van zijn echtgenote de haven van Terneuzen met het schip "Den Hollander" verlaten om te beginnen aan een lange reis naar Oost-Indié.
Er bestond in die tijd een grote rivaliteit onder de diverse kapiteins wie het snelst na hun vertrek uit de zeven provincien, de haven van Batavia bereikte. Na een te lange reis, want geplaagd door tegenwinden, bereikten ze de zuidwestelijke punt van Afrika, Kaap de Goede Hoop.
Omdat er een zware zuidooster storm woedde, smeekte de bemanning bij monde van de stuurman te keren en in de Tafelbaai te gaan ankeren om beter weer af te wachten.
De kapitein weigerde en in furie ontstoken schopte hij de stuurman over boord en riep:
"God of de duivel.......de kaap ga ik ronden, al moet ik varen tot het laatste oordeel." Vanaf dat moment was het schip bezeten en in de macht van de duivel. Kapitein van den Decke was gedoemd om eeuwig te blijven ronddolen op zee.
De uiteraard inmiddels overleden bemanning verricht zwijgend haar taak. Soms verschijnt hij in vliegend stormweer aan latere zeevarenden en is dan de voorbode van ongeluk. Vanaf die tijd wordt het schip de "Vliegende Hollander" genoemd. Een enkele keer strijkt de "Vliegende Hollander" een sloep om te vragen aan passerende ongelukkigen een stapel brieven mee te nemen voor familieleden, die al eeuwen geleden overleden blijken te zijn.
De woonplaats tevens vertrekplaats van kapitein van der Decke komt voor het eerst voor in literatuur van rond anno 1830, waarschijnlijk in het leven geroepen door voormalig Engelse soldaten die in 1809 hadden deelgenomen aan de Engelse invasie van Walcheren. In de 17de eeuw was Terneuzen echter een kleine vissershaven waar soortgelijke schepen als de Vliegende Hollander niet konden komen. Zoals op de volgende afbeelding te zien is maakt de toeristische sector van Terneuzen nog altijd gebruik van deze overlevering.
Sculptuur van P.Griep van de Vliegende Hollander.
Volgens deze sector zou de woning van kapitein van der Decke in de Havenstraat staan en in de Noordstraat zou hij zijn geboren, waar het thans spookt. Het is dus een bekend volksverhaal, ook al doordat menig zeevaarder meende een ontmoeting te hebben gehad met het spookschip.
prins George.
Een van de opvallendste getuigenissen is gedaan door prins George terwijl hij in 1880 op de "HMS Bacchante" voor de Australische kusten voer. George had ruim een dozijn getuigen en het onheil bestond uit het uit de ra vallen van een matroos die op het dek ter plaatse overleed. Later is het logboek van de "HMS Bacchanta" er op gecheckt en is van dit voorval niets bekend, wel staat het ongeluk van de matroos hierin aangegeven.
Hij zou uit de mast zijn gevallen omdat hij geschrokken was van het spookschip dat hij aan zich zag verschijnen. Maar het is aannemelijker dat de nog jonge prins zijn fantasie er op los heeft gelaten. Ook zou een Duitse U-boot in 1941 het schip hebben gezien, maar men denkt dat dit verbeelding is geweest. De bemanningen stonden toen onder nogal grote druk waardoor men misschien erg gevoelig was voor dit soort sage's.
Overigens tot nu toe getuigen hedendaagse zeelieden nog altijd de "Vliegende Hollander" te hebben gezien, met aan het roer met wapperende haren kapitein Willem van den Decke.
Legende 2,
Wanneer een zeeman voor de eerste keer de evenaar passeert, moet hij gedoopt worden door de god van de zee "Neptunus" om ook op het zuidelijk halfrond een succesvol zeemansleven te genieten.
Bij dit ontgroeningsritueel komt Neptunus (meestal de bootsman) aan boord met zijn drietand in de hand in de hand om de passerelingen aan enige verplichtingen te onderwerpen. Nadat ze waren ingesmeerd met een substantie die door de kok was bereid (vaak olijfolie met pannenkoekenmeel) moesten ze enige hindernissen overwinnen, waarna ze met de dekslang werden schoongespoten. Hierna kregen ze de oorkonde, uitgereikt door Neptunus.
Neptunus is een niet eens zo bekende god uit de Romeinse mythologie en zijn gemalin Salicia was de verpersonificatie van het zilte zeewater. Beter bekend was hij bij de Etrusken en de Grieken want dat waren verwoedde zeevarenden. Later werd door de Etrusken en de Grieken steeds meer de naam Poseidon gebruikt omdat naast de god van de zee hij ook de god was van de paarden.
Meestal wordt Neptunus afgebeeld als halfnaakte man met een drietand in de hand.
Bovenstaande verhalen getuigen ervan dat de scheepvaart bol staat aan verhalen en legende's
over b.v.b. diverse zeemonsters. Bij een ieder bekend is het verhaal van Jules Verne over "20.000 mijlen onder zee" met de duikboot Nautilus.
Verder is ook zeer bekend de legende van Moby Dick, de witte walvis welke nagejaagd werd door captein Ahab
uit wraak omdat deze walvis hem lichamelijk ernstig had toegetakelt. Hij had b.v.b. een houten been en gaf de schuld hiervan aan deze witte walvis.
Zo werden er op de lange reizen en stille wachten op de brug in de jaren 70 vele verhalen verteld en ook ter plaatse gefantaseerd, al dan niet met zichzelf in de hoofdrol. Het doorbrak in ieder geval de eentonigheid en liet, de altijd bij velen toch wel aanwezige, heimwee voor een tijdje vergeten. Hoewel mijn boek "Avonturen van een stuurman" gebaseerd is op ware gebeurtenissen speelt ook hierbij fantasie een welliswaar kleine rol, maar toch.............. Het boek is nog steeds te bestellen op eerder genoemd adres, maar makkelijker is het rechtstreeks bij mij te bestellen. ( zie link contact ).
Het boek is een paperback van 146 pagina's en de vaste prijs is € 15,95.